Ik kijk...

Ik kijk…
Ik kijk en alles is hetzelfde en toch anders

Gisteren was de toekomst
Vandaag leef ik
Morgen bestaat niet meer

Hallelujah - Jeff Buckley

Well I heard there was a secret chord
that David played and it pleased the Lord
But you don't really care for music, do you?
Well it goes like this:
The fourth, the fifth, the minor fall and the major lift
The baffled king composing Hallelujah

Hallelujah Hallelujah Hallelujah Hallelujah

Well your faith was strong but you needed proof
You saw her bathing on the roof
Her beauty and the moonlight overthrew you
She tied you to her kitchen chair
She broke your throne and she cut your hair
And from your lips she drew the Hallelujah

Hallelujah Hallelujah Hallelujah Hallelujah

Well Baby I've been here before
I*'ve seen* this room, and I've walked this floor,
I used to live alone before I knew you
And I've seen your flag on the marble arch
But love is not a victory march
It's a cold and it's a broken Hallelujah

Hallelujah Hallelujah Hallelujah Hallelujah

Well there was a time when you let me know
What's really going on below
But now you never show that to me do you
But remember when I moved in you
And the holy dove was moving too
And every breath we drew was Hallelujah

Hallelujah Hallelujah Hallelujah Hallelujah

Maybe there is a God above
But all I've ever learned from love
Was how to shoot somebody who outdrew you
And it's not a cry that you hear at night
It's not somebody who's seen the light
It's a cold and it's a broken Hallelujah

Hallelujah Hallelujah Hallelujah Hallelujah

gedichtje

Drie dagen

papa heeft me weggebracht
hij gaf me kusjes voor drie nachten
nu zit hij thuis op mij te wachten
ik ben er eventjes niet meer
ik logeer
met mijn beer, mijn ochtendjas
mijn zaklamp in mijn tas
ik mag zeggen wat we eten
maar ik weet het nu nog niet
misschien bakt opa pannenkoeken
anders kies ik friet
maar eerst ga ik hem vragen
duurt het lang, drie dagen


Hans en Monique hagen
uit "Jij bent de liefste

2.10

Het sprookje van het verdrietige Verdriet

Er was eens een kleine vrouw die langs een stoffige veldweg kwam. Ze was al tamelijk oud maar haar loop was licht en haar lachen had de frisse glans van een onbezorgd meisje.Bij een ineengekrompen gedaante bleef ze staan en keek naar beneden. Ze kon niet veel herkennen. Het wezen dat daar in het stof op de weg zat leek bijna figuurloos. Het deed haar denken aan een grauwe flanellen deken met menselijke vormen. Ze bukte zich en vroeg 'Wie ben jij?' Twee, bijna levenloze, ogen keken moe ophoog. 'Ik? Ik ben het Verdriet' fluisterde een stem stamelend en zo zacht dat ze het bijna niet kon horen.'Oh, het Verdriet!', riep de kleine vrouw blij alsof ze een oude bekende begroette.'Je kent mij?' vroeg het Verdriet wantrouwend.'Natuurlijk ken ik jou. Steeds weer heb je mij een stuk weg begeleid.' 'Ja maar', stotterde het Verdriet, 'waarom vlucht je dan niet voor mij?' 'Waarom zou ik voor je vluchten, mijn liefje? Je weet toch zelf maar al te goed dat je elke vluchteling inhaalt. Maar wat ik je wilde vragen, waarom zie je er zo moedeloos uit?'
'Ik.... ik ben verdrietig' antwoordde de grauwe gedaante met gebroken stem. De kleine oude vrouw ging naast haar zitten. 'Je bent dus verdrietig' zei ze en knikte vol begrip met haar hoofd. 'Vertel me eens wat jou zo bedrukt.' Het Verdriet zuchtte diep. Zou dit keer echt iemand luisteren? Dat had ze zich al zo vaak gewenst.'Ach, weet je', begon ze voorzichtig, 'Het is zo. Niemand mag mij. Het is nu eenmaal mijn bestemming om onder de mensen te gaan en een tijdje bij ze te blijven. Maar als ik kom schrikken ze terug. Ze zijn bang voor mij en mijden me als de pest.' Het Verdriet slikte hard. 'Ze hebben spreekwoorden uitgevonden met welke ze me willen verbannen.Ze zeggen 'Ach, het leven is een groot feest.' En hun valse lachen leidt tot maagkrampen en ademnood. Ze zeggen 'Geëerd is datgene wat hard maakt.' En dan krijgen ze hartpijnen.Ze zeggen 'Je moet je maar bij elkaar houden'. En ze voelen het getrek in de schouders en de rug. Ze zeggen dat alleen zwakkelingen huilen. En de opgekropte tranen doen hun hoofd bijna uit elkaar springen. Of ze verdoven zich met alcohol of drugs opdat ze mij maar niet hoeven voelen.'
Het Verdriet stopte met huilen. Ze ging rechtop zitten en keek haar nieuwe metgezelle verbaasd aan. 'Maar..... maar....wie ben jij eigenlijk?''Ik?', vroeg de kleine oude vrouw grijzend, maar daarna lachte ze weer onbezorgd als een jong meisje, 'Ik, ik ben de Hoop.'

Time is the magic word I guess

Ronait's world

Ik word wakker... de wekker gaat en vandaag moet ik mij alleen maar zorgen maken over opstaan...
En ik sta op, zodat ik vlug terug thuis ben...idioot eigenlijk. Maar op dit moment vind ik het fijn... Opstaan, naar school, les volgen en gewoon rusten als ik thuiskom. Rustig eten en dan kruip ik in de zetel onder mijn deken en zet een filmpje op, kijk ER(;-)) of babbel gewoon eventjes met mijn papa... dingen die allemaal al eeuwen geleden lijken...
Jammer dat er aan de vermoeidheid geen einde lijkt de komen. De lange dagen ontnemen mij nog steeds alle energie en die paar uurtjes 's avonds zijn de lichtpunten van mijn dag...

Weekend betekent een slaapfestijn... al dan niet onderbroken door gedachten.
Ik lach zaterdag toe en neem droevig afscheid van zondag.

Ik vecht... niet op een heroische manier, maar gewoon op mijn manier. Heldendaden zijn aan mij niet besteed, daar ben ik niet dapper genoeg voor... maar nu vecht ik om mijzelf overeind te houden. Vechten om 's morgens om 06.00 op te staan en om het vol te houden op school te blijven... Vechten om te zwemmen, om stage te lopen, om examens te maken, om taken op tijd af te hebben, om het uitwisselingsproject te mogen volgen... vechten voor de rust die er hopelijk ooit op volgt. Vechten om trots te kunnen zijn, om te kunnen zeggen: dit ben ik en dit is wat ik kan!

Ik doe mijn best en que sera sera natuurlijk... but I won't give op without a fight. There's a plan for all of us.
Ieder van ons is voorbestemd om grote dingen te doen, maar we moeten onze weg er naartoe weten te vinden.

:(

wat scheelt er toch met mij...?:(:(

nothing comes from nothing, nothing ever could...

This is what I wish,
what I want to be

to be a princess in this life,
I can feel it inside of me...

Meredith Brooks - Bitch

I hate the world today
You're so good to me
I know but I can't change
Tried to tell you
But you look at me like maybe
I'm an angel underneath
Innocent and sweet

Yesterday I cried
Must have been relieved to see
The softer side
I can understand how you'd be so confused
I don't envy you
I'm a little bit of everything
All rolled into one

Chorus:I'm a bitch, I'm a lover
I'm a child, I'm a mother
I'm a sinner, I'm a saint
I do not feel ashamed
I'm your hell, I'm your dream
I'm nothing in between
You know you wouldn't want it any other way

So take me as I am
This may mean
You'll have to be a stronger man
Rest assured that
When I start to make you nervous
And I'm going to extremes
Tomorrow I will change
And today won't mean a thing

Chorus
Just when you think, you got me figured out
The season's already changing
I think it's cool, you do what you do
And don't try to save me

Chorus
I'm a bitch, I'm a tease
I'm a goddess on my knees
When you hurt, when you suffer
I'm your angel undercover
I've been numb, I'm revived
Can't say I'm not alive
You know I wouldn't want it any other way

ochtendgymnastiek

De wekkerradio springt aan... draai, duik, ...

spurt, spring, auto in, auto uit, trein in, trein uit...

Mivb, tec en taxi vakkundig ontwijken, slalommen tussen mensen, springen over de plassen, rennen door het rode licht, uitgeput neerploffen aan de plantenbakken...

De eerste schooldag:-)

Om acht uur kwam ik dus al uitgeput in school aan, en de dag was nog niet eens begonnen. Mijn ochtendritme was weer ver te zoeken, na bijna drie maand van lang slapen en onnoemelijk lui zijn, mag ik nu iedere dag terug om 06.00 uit mijn bedje kruipen... en ja dat is letterlijk kruipen... er is altijd trouwens wel een uitvlucht om nog even te blijven liggen: tis net zo lekker warm, ik droom net zo goed, oh leuk liedje op de radio of gewoon simpelwel: ik heb nog tijd genoeg.

Nu de BAMA veranderingen zijn doorgevoerd, is alles echt véééél beter hoor... Steeds lesblokken van minstens twee uur, drie kwartier pauze waarbij niemand nog in de refter kan aangezien iedereen op hetzelfde moment pauze heeft, drie uur naar hetzelfde gezaag luisteren en nee, we stoppen geen kwartier vroeger, stel je dat voor zeg, dat staat niet op de lessenrooster!!
Dit alles leidt ertoe dat ik nu om 20.12 echt wel veel zin heb om te gaan slapen... wat ben ik toch een saai mens:-)

The Phantom of the Opera

Gisteren voor de eerste keer de film The Phantom of the Opera gezien. Ik was meer dan onder de indruk!!
De muziek, de beelden, ... het bezorgde mij gewoon rillingen.
The Phantom of the Opera vertelt het verhaal van de jonge Christine en haar 'Muziek Engel' aka the Phantom. Prachtig verhaal, maar het opvallenste in de film is toch wel de muziek! Andrew Lloyd Webber heeft er echt een pareltje van gemaakt. De muziek bevat zoveel emotie. Je voelt je gewoon een deel van het geheel.
Mijn favoriete lied was zonder twijfel Music of the Night. Vreemd hoe muziek zoveel kan doen in een film. Het wekt ontzettend veel gevoelens op. Je voelt je evenzeer verbonden met het operaspook als met Christine. Christine is waarschijnlijk wel een herkenbaar figuur voor de meeste mensen: ze wordt aangetrokken tot het mysterieuze en onbekende.

In elk geval vind ik deze film een aanrader voor iedereen die van romantiek houdt, maar natuurlijk niet enkel voor die mensen:-) Omdat het niet je typische romantische verhaal is (boy meets girl, they fall in love, problems but everything is set right in the end), zal deze film een groot publiek aanspreken (behalve de "musical haters" wrsch:-))


Dare you trust the music of the night?

chocolate, flowers, promises you don't intend to keep...

Vandaag is een klote dag, emotioneel gezien dan: ik ben weer in zo'n hormonale fase, waarin ik mijzelf zie als alles behalve iets goed. Misschien is het zo echt wel, en zie ik op mijn positievere momenten juist een leugen, who can tell? Pfffff, tis klote! Dieetplan 7364 wordt ondertussen opgesteld, maar ook dat zal wel weer ergens tussen dag één en dag twee verdwijnen...

En verder moet er iets meer zijn dan internet en msn. Maar ik merk weer maar eens hoe beperkt ik in alles ben, ik weet mijn dagen niet te vullen behalve dan door tv te kijken en lang te slapen. Er zijn toch wel genoeg dingen te doen behalve te msn'en of niet... Ik heb gewoon géén hobby:( Lezen doe ik tijdens het schooljaar al genoeg, dus dat doet ik niet in de vakantie, tekenen kan ik niet, wandelen vind ik te saai-tenzij het aan zee is-, schrijven blijk ik verleerd te zijn, maar nu ik erover nadenk lukt zagen echt wel héél goed... argh ik haat mijzelf bijna op deze momenten. Ik heb alle mogelijke om te doen en gelukkig te zijn en toch slaag ik er dan nog in om te zagen. Dat ga ik toch echt eens moeten afleren!!

Vanaf morgen proberen weer wat meer aan sport te doen, en ik ging sowieso toch zwemmen morgen, dus dat is al een prima begin. Verder nog een beetje tennis en tegen die tijd is school wrsch al terug bezig en heb ik weer tientallen dingen om mij mee bezig te houden... maar ergens ben ik daar niet zo heel erg verheugd over...:)

today is a "I-don't-really-know-what-kind-of-a-day" day

I'm tiered and I feel a bit sad... and maybe also a bit jealous...

argh, boring silly me.

there's always some sort of rainbow after the rain ...

It's not even a bad day you know. I actually had a great time, spending the day with my brother visiting musea...

I'm just not a really nice person when I haven't had enough sleep.

The world will look better tomorrow... I'm sounding just like Annie right now:d and I already feel better... The thing is: you just have to be able to laugh at yourself. Don't take everything to serious:)

hmmm

"Ge zijt altijd weg en als ge dan ne keer thuiszijt, dan zien we u niet en zit ge op u kamer..."

Het schuldgevoel groeit weerom...:(

Trier

De voorbije week heb ik doorgebracht in Trier, met mijn vier beste vrienden. Een toffe, soms wat vermoeiende;-), vakantie. Maar ik heb ervan genoten. Het feit dat ik helemaal tot aan het Mariabeeld op de foto hieronder geklommen (lees: gewoon gestapt) ben, vind ik al een prestatie voor mezelf! Ik ben tenslotten geen grote wandelaar en het was nu niet onmiddellijk de makkelijkste tocht die ik ooit gemaakt.


Trier is een prachtige stad, met veel Romeinse overblijfselen: termen, termen en nog eens termen om mee te beginnen:-) Toch blijven ze indrukwekkend, net zoals de Dom... om stil van te worden.

Trier een vreemde stad met ruines, ijs, rare obers en mooie natuur...

Voor een deftig verslag, gelieve één van mijn vrienden lastig te vallen... Ik voel mij op dit moment te saai en moe om alles eens deftig uit de doeken te doen... *geeuw*

musings: be brave!!

Sometimes, the only thing you can do, is wait, hope and pray...
Sometimes, the thoughts in your head may make you almost crazy...

Sometimes, you just have to trust... more in yourself than in others...
Sometimes, you have to put up a wall, so you don't get hurt from your own feelings...

... feelings of neglect and abandonment...

Sometimes, you just have to grow up!

jippie ja jee

wel, na twee jaar vruchteloos studeren ben ik dit jaar eindelijk eens geslaagd:-) En dan nog in eerste zit ook, khad het totaal niet verwacht maar ik ben natuurlijk wel heel blij.

Alleen jammer dat een paar van mijn vrienden er niet door zijn:( Maar ik hoop dat alles lukt in tweede zit:-)

Verder vertrek ik zondag voor vijf dagen naar Trier. Heerlijk genieten van de vakantie. Ik hoop in elk geval dat het wat leuk wordt!!

Ik heb de afgelopen week in de voormiddag samen met een heel goede vriending een tenniskamp gegeven. Het is tof om weer samen met kinderen iets te doen, maar tegelijk heb ik toch wel het gevoel dat ik nogal wat in de weg loop. Mijn tennis is namelijk alles behalve goed te noemen. Maar ik probeer de kinderen wat bezig te houden en hou alles rustig... voor zover dat lukt natuurlijk...
nu heel moe en hopelijk heb ik strakjes mijn dvd van Bride and Prejudice, waar ik al een hele tijd naar uitkijk:-)

Verwachtingen...

hmmm, ja ik geef het toe, ik ben teleurgesteld.
Ik keek er gewoon naar uit! Ook al begrijp ik perfect waarom ons reisje naar de Ardennen niet doorgaat, toch ben ik verdrietig. Van heel blij en vol spanning naar verdrietig en dat in amper een uurtje. Het was gewoon een fantastisch idee om samen met diegene van wie je houdt op reis te gaan.
Mijn blok is begonnen, dus goed nieuws is altijd meer dan welkom, maar als het dan niet zo'n goed nieuws is, dan tja... ik ben waarschijnlijk gewoon nogal moeilijk dan, I admit!

Nu heb ik tegen mijzelf al 100 keer gezegd van: trek het je niet aan, jullie krijgen nog zoveel kansen om samen iets te doen, toch kan ik het niet goed van me afzetten. Verwachtingen zijn voor niets goed, toch niet in mijn geval;-)

Ach ja, ik heb Trier nog altijd, dat mistens zoveel betekent:-) So I musn't be sad... the world is a beautiful place and we have all the time of the world...

Silly me...

Revenge of the Sith.

Gisteren was het eindelijk zover: Revenge of the Sith speelde in de bioscoop.
Twee weken geleden had ik mijn kaarten reeds gekocht en ik was meer dan benieuwd naar het laatste deel van deze trilogie.

Ik moet eerlijk toegeven dat ik vooral fan ben van de "originele" Star wars films, zijnde A New Hope, The Empire Strikes back en Return of the Jedi. Toch was ik best wel benieuwd naar ROTS. The Phantom Menace en The Attack of the Clones vond ik eerder teleurstellend. Ze waren dan wel tien keer beter qua special effects en beelden dan de originelen, maar het verhaal vond ik maar magertjes vertolkt. Ik denk dat ik vooral de humor van Han solo miste... en ergerde me blauw aan Obi-Wan die wel honderd keer 'my young padawan' zei in Attack of the Clones.

Maar bon, mijn verwachtingen waren toch wel hoog gespannen voor Revenge of the Sith.
Het laatste deel van een trilogie is altijd iets speciaals en dat was het ook. Ik heb echt wel van de film genoten (hoewel ik soms wel de wenkbrauwen fronste bij bepaalde zaken: het feit dat Padmé sterft bij de geboorte van Luke en Leia, het "niet verdwijnen" van Qui Gonn dat niet wordt verklaard, de wel erg snelle en plotse bekering van Anakin naar the Dark Side... )

Dit derde deel deed voor mij hetzelfde als de originele trilogie: een wervelwind van gevoelens. Deze film is ook veel duisterder dan de vorige twee. Er hangt een vreemde mysterieuze sfeer, onrust en vooral het besef dat deze film gewoon geen echt happy end heeft (maar wel een boodschap van hoop).
Deze film steekt, zoals dat bij het derde deel van een trilogie eigenlijk hoort, met kop en schouders boven zijn voorgangers uit. Ik kijk er al naar uit om hem nog een keertje te bekijken.

Zoals u wel al zult gemerkt hebben, is dat maar een allegaartje van gedachten ivm Revenge of the Sith. Zowat de eerste reactie:-)

bulbiferum

één van mijn lievelingsgedichten

Vijfjarenplan

Ik hou van jou. Hou jij van wat niet kan.
Hou jij van je capaciteiten, ik van je gebreken.
Jij van je trots, en ik van hoe die zacht kan breken
In mijn armen, Jij van je moed. Ik van je zwakte nu en dan.

Hou jij van de toekomst. Ik van wat voorbij is gegaan.
Hou jij van de honderd levens die je wilde leven.
Ik hou van dat ene dat is overgebleven.
En van hoe je daarom zo ver weg kunt zijn dicht tegen mij aan.

Ik hou van wat is. Jij van wat zou.
Hou jij van mij. Ik hou van jou.

Herman de Coninck

even tussendoor

vandaag verzuip ik bijna letterlijk in het werk. De boeken en kopies blijven zich maar opstapelen op mijn bureau. Overal rommel: I've created chaos!

De plicht roept alweer: het knaagt, het prikt, het bijt, maar we moeten erdoor!

enamorada

Enamorada

Sin tocarme sin hablarme tu me haces sentir
Tu mirada tus caricias no puedo resistir
Solo deseo de tenerte muy cerca de mi
A tu lado es tan facil ser feliz, feliz, feliz

Zonder me aan te raken, zonder met me te praten, laat je me voelen
Jouw blik jouw strelingen, ik kan er mij niet tegen verzetten
Ik wil je alleen maar dicht bij me hebben
Aan jouw zijde is het zo gemakkelijk gelukkig, gelukkig, gelukkig te zijn

(Enamorada, Belle Perez)

just me:)

Vrienden

Geloof me, ik ben niet echt een Destiny's Child fan. Het is niet iets dat ik spontaan zou opzetten om te ontspannen. Maar nog niet zo lang geleden hoorde ik het liedje "Girl" van hen. Ik was meer dan aangenaam verrast. Het liedje herinnerde er mij aan hoeveel geluk ik heb met mijn vrienden. Wat zou ik zonder hen moeten doen? Ze staan altijd voor me klaar, we maken plezier en huilen uit bij elkaar.

Girl, I Can Tell You've Been Crying
And You Needing Someone To Talk To
Girl, I Can Tell He's Been Lying
And Pretending That He's Faithful And He Loves You
Girl, You Don't Have To Be Hiding
Don't You Be Ashamed To Say He Hurt You
I'm Your Girl, You're My Girl, We're You're Girls
Want You To Know That We Love You

Het feit dat het liedje eigenlijk over een relatie gaat, heeft er bitter weinig mee te maken.

De laatste zin is zonder twijfel de belangrijkste "want you to know that we love you".
De dagen dat het wat minder gaat, moet ik daar steeds aan denken... Gelukkig sta ik niet alleen, ik kan erover praten met mijn vrienden, ze oordelen niet en geven raad.

Natuurlijk heb je gradaties in vrienden. Je hebt je schoolvrienden en/of je "gewone vrienden" en dan nog het selecte groepje van Beste Vrienden. Met de laatste groep deel je het belangrijkste en tegelijk ook niets. Het maakt niet uit over wat je praat, het feit dat je bij elkaar bent is al genoeg om je te amuseren.

Tot slot kan ik nog tot die selecte groep zeggen: bedankt, duizendmaal bedankt. Wat zou ik zonder jullie zijn?

mijn eerste postje op blogger.com

wel,
dit is dus mijn allereerste postje op blogger.com...
Ik ben eens benieuwd hoeveel (on-) interessant nieuws ik hier de volgende weken ga op posten:)