Whitney Houston versus Dolly Parton

I Will Always Love you

If I should stay,
I would only be in your way.
So I'll go, but I know I'll think
of you ev'ry step of the way.

And I will always love you.
I will always love you.
You, my darling you.

Hmm. Bittersweet memories
that is all I'm taking with me.
So, goodbye. Please, don't cry.
We both know I'm not what you, you need.

And I will always love you. I will always love you.

I hope life treats you kind
And I hope you have all you've dreamed of.
And I wish to you, joy and happiness.
But above all this, I wish you love.

And I will always love you.
I will always love you.
I will always love you.
I will always love you.
I will always love you.

I, I will always love you.
You, darling, I love you.
Ooh, I'll always, I'll always love you.

vandaag: gedichtendag

Nieuwstad 14

Ik was bezoek dat langer bleef en anders sprak,
maar ik misstond niet in de kamer.
Een beetje als een schemerlamp die op den duur de sleutel kreeg.
Ik deed niet ongezellig,
en in mijn buurt was het aan tafel minder leeg.
Maar nog liet niemand na mij af en toe te wijzen op mijn tong,
mijn grond.
Dan noemden ze mij onverwacht weer anderman
en zonden mij naar huis,
terwijl ik juist begon te wennen aan de lucht
en onderhand ook dacht dat ik een hart veroverd had.
Maar niets was minder waar dan dat.
Op tijd en stond werd naar mijn stoel gekeken,
gepolst of ik al wortel schoot.
Ik hield mijn mond
en vond het krassen van de meeuwen geen goed teken.
Hoe kwam het dat ik binnen zat
en tegelijk nog buiten stond.


www.stadsdichterpodcast.be
Bart Moeyaert, Stadsgedicht Antwerpen 2006


Herinnering
Van heel ver herken ik de horizon.
Van heel ver de zwevende vogel.
Van heel ver volg ik de wolken.
Van heel ver ruik ik de wind.
De hond loopt plotseling naar de rand van de sloot
en ruikt met spitse oren.
Hij herkent iets wat hem nooit werd verteld.
Net als ik.


Bram Vermeulen. Rust!. Nijgh & Van Ditmar/Houtekiet, 2005.

Opera

Ik heb net naar plankenkoorts gekeken. Vandaag gaven ze een overzicht van het leven van de beroemde sopraan Monteserrat Caballé. Om eerlijk te zijn had ik nog nooit van haar gehoord, ik ben dan ook niet zo'n Opera kenner. Drie jaar geleden ben ik voor het eerst (en ook tegelijk de enige keer) naar de opera gegaan: Cosi fan Tutti (muziek van Mozart, libretto van Da Ponte). Ik vond het best wel een interessante ervaring, maar tegelijk duurde het toch net dat ietsje te lang om er écht van te kunnen genieten.

Maar door de reportage over Montserrat Caballé (wat een stem!!) te zien, heb ik mij voorgenomen om toch nog eens een opera voorstelling te bekijken.
Na vlug eens een blik geworpen te hebben om de website van de Vlaamse Opera (www.vlaamseopera.be) geniet mijn voorkeur momenteel "Maria Stuarda" van Donizetti. Deze voorstelling speelt in april in de Gentse opera. Ik hoop dat het meevalt:)
Natuurlijk zijn er altijd die stukken die ik heel graag zou zien, maar waarvan ik altijd te laat hoor dat ze spelen: 'De Toverfluit' (wordt binnenkort wel op de planken gebracht, maar dan in het nederlands en vooral voor scholen bedoeld.), 'Carmen' en natuurlijk 'Gianni Schicchi' van Verdi met het onvergetelijke 'O mio babbino caro'.

O mio babbino caro,

Mi piace, e bello bello,

Vo andare in Porta Rossa

A comperar l anello!

Si,si ci voglio andare

e se l amassi indarno

andrei sui Ponte Vecchio

ma per buttaarmi in Arno!

Mi struggo e mi tormento!

O Dio, vorrei morir!

Babbo, pieta, pieta!

Babbo, pieta, pieta!

Voor wie benieuwd is hoe het klinkt, surf eens naar: http://www.ourmedia.org/node/69555

dilemma

net terug van mijn eerste zwemles bij een nieuwe lerares. Tot nu leerde een vriendin mij zwemmen, maar door haar studies gaat dat nu even niet meer. Ik zocht dus maar een lerares en vandaag was de grote dag.
In tranen kwam ik thuis... dit is iets dat niemand gelooft en dat je ook niemand echt kan uitleggen. Mijn watervrees is zo groot, dat ik bijna onmiddellijk begin te panikeren als ik geen grond meer onder mijn voeten voel... Iedereen zegt steeds maar: komaan, zwemmen is niet moeilijk, hoe kan je daar nu schrik van hebben? wel voor al die mensen: ik weet het niet... ik heb gewoon zo'n grote angst...doodsangst. Echt het gevoel dat ik zou sterven en ja ik weet dat dit wrsch belachelijk klinkt want zoals iedereen zegt: er zijn redders... maar om eerlijk te zijn zou ik het liever niet zo ver willen laten komen... het moment dat ze zei: kom we gaan eens in het diep zwemmen (wel met zo'n drijfbuis onder mijn armen) zakte de moed me in mijn figuurlijke schoenen.
Waarom ik dan leer zwemmen vraag je je af? wel dat moet nu eenmaal als je lager onderwijs studeert... Dit vergalt mijn studies echt, ook al begrijp ik wel dat belangrijk is om je leerlingen te kunnen redden, moesten ze verdrinken.

En dan kwam het heugelijke nieuws ivm de examens: geen deliberaties meer van 7 of minder. Hoe moet ik dan in hemelsnaam ooit slagen????
Wat moet ik beginnen als ik er niet door ben? De kans is dus reëel dat ik volgend jaar werk mag gaan zoeken...

Alsjeblief, alsjeblief, ik smeek iedereen en alles: wat moet ik doen, is er dan niemand die mij kan helpen?
Ik zal dapper moeten zijn en op mijn tanden bijten...maja: dapper zijn hoe doe je dat?

The Sound of Music

The Sound of Music is puur jeugdsentiment. Ik kan mij nog perfect herinneren toen ik de film voor de eerste keer zag. Ondertussen heb ik hem al tientallen keren gezien. Eenmaal puberteit (ongeveer;-) ontgroeid, was de liefde een beetje over(waarmee ik bedoel dat ik niet meer iederee week of maand keek).
Maar vorige maand heb ik de dvd gekocht en drie keer na elkaar bekeken (in drie dagen tijd wel te verstaan.) Ik hou er nog steeds zoveel van als vroeger. Het geeft zo'n rustgevend gevoel en het is heerlijk overdreven romantisch en melig, en ook een beetje grappig (seems rather warm to me). Het verhaal over de jonge novice en de kapitein met zijn zeven kinderen blijft aanspreken!

Wel heb ik de vervelende neiging om soms te stoppen met kijken na het huwelijk... ach ja:-)
Met de jaren identificeerde ik mij ook met andere personages. Ik begon als Brigitta, want de eerste keer dat ik film zag, was ik net als haar 10. Dit heeft eigenlijk heel lang geduurd. Ik was Brigitta gewoon! Vervolgens wat ik even Louisa om verder te gaan naar Liesl (ik was ervan overtuigd net zoals haar een heerlijke romance te beleven op mijn 16de... zoals je wel al verwacht is dat niet gebeurd:d). En nu, vraag je je misschien af, hoe zie ik mijzelf nu? Eigenlijk ben ik nu een mengeling van Liesl en Maria. Een meisje, maar toch niet helemaal...

Twee jaar geleden ben ik zelfs met een vriendin, die er minstens zoveel van houdt, naar de musical gaan kijken. Heerlijk! En nu heb ik gehoord dat er een bioscoop zaal bestaat waar ze The Sound Of Music terug draaien én waar je luidop mag meezingen met de talloze klassiekers *zucht*

Edelweiss, Edelweiss

Every morning you greet me

Small and white, clean and bright

You look happy to meet me

Blossom of snow may you bloom and grow

Bloom and grow forever

Edelweiss, Edelweiss

Bless my homeland forever

Na dit postje, krijg ik al onmiddellijk zin om nog eens te kijken!

-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-

één oogopslag is genoeg
ik kruip in het hoekje van mijn ziel
en wacht af

een vreemde bekendheid
komt mij tegemoet
en vertroebelt
breekt alles

Ik zou alles doen...