de wereld is meer dan een verhaaltje...

Daarjuist zat ik ze weer even te doorbladeren... de stationsromannetjes uit mijn prille tienerjaren.
Toen ik 15 à 16 jaar was verslond ik ze. Ik keek op naar de heldinnen en nam alles wat erin stond voor waar aan.

Het is pas jaren later dat je je vragen begint te stellen over de inhoud.
Eerst en vooral heb ik nu de leeftijd van de meeste heldinnen, of ben ik zelfs ouder!

Die heldinnen zien hebben zowat allemaal hetzelfde profiel: jong (circa 20), knap, fel karakter (dwz niet op hun mondje gevallen) en ze werken allemaal.
Hierdoor trekken ze ook zowat dezelfde mannen aan: dokters, bankiers, popidolen, enz.
Dat sommige van deze heren tot 15 jaar ouder zijn, lijkt niemand te deren.

Jaren lang vond ik dit maar normaal... tot ik plots de rijpe leeftijd van 21 bereikte, dit is namelijk dezelfde leeftijd als de heldin uit mijn favoriete romannetje.
Plots besefte ik dat er geen mannen mij na staarden of mij probeerden te verleiden.
Niemand nodigde mij uit voor een etentje... laat staan mannen van 35 met een welstellende job.
Integendeel zelfs...

en dan kijk je wel eens lang en hard in de spiegel en je denkt na over je leven: je bent geen 21 jarige knappe jonge vrouw met ellenlange benen, een job en een pracht van een uitstraling. Jij bent een 22 jarige studente, met vlechtjes in het haar en zonder make up. Je woont bij je ouders en zou eigenlijk nog niet zonder hen kunnen.

Aan jouw deur komen geen 35-jarige mannen met een jaguar en een cartier horloge.
Jij gaat zaterdag weg met vrienden, jullie lachen en maken plezier, jullie gaan samen op reis, jullie lachen, jullie gaan samen iets eten en naar de film en jullie lachen...

Wat zou ik dan in godsnaam met een 35-jarige bankier moeten aanvangen?:)

* I do not wish to be a queen anymore *

een pracht van een gedicht!

De speelgoedbeesten

ze stonden in een winkel op en rij
ze konden nog niet zien en nog niet horen
want speelgoedbeetsen worden pas geboren
als er een kindje zegt: "jij wordt van mij"

er was een och zo klein konijntje bij
helemaal grijs, met donkergrijze oren
een stond rechtop, de ander leunde wat naar voren
en het hield z'n kopje eventjes op zij

en toen kwam katelijn langs heel de rij
en zie toen: "dag konijntje"
"kom maa, jij wordt van mij"

ze nam het zachtjes in haar arm
ze streek het langs haar oren
en toen werd het konijntje warm
en toen was het geboren


Harriet Lauren

Jane Eyre

Ik heb fantastisch veel genoten van de nieuwe Jane Eyre miniserie.
De serie zal zonder twijfel Pride and Prejudice en North and South vervolledigen:)

Voor de liefhebbers: een musicvideo over de serie:




enjoy!

trots

om eerlijk te zijn ben ik trots op mezelf,
ik heb afscheid genomen van het verleden,
zonder dat iemand er mij heeft moeten bij helpen.

Ik ben best wel trots op mezel:) en dat mag toch ook wel eens he:)