Een beetje cultuur opsnuiven is nooit slecht...

Deze week hebben we nog maar eens een beruchte projectweek: "kunstproject".

Twee weken geleden ben ik naar "under my Skin" gaan kijken. Het was een voorstelling in een oud Zwembad ergens tegen Vorst. Het is best wel een aanrader: je maakt deel uit van de voorstelling. Je wandelt zogezegd door het menselijke lichaam. Maar alles is heel visueel voorgesteld.

Vorige week donderdag, ben ik naar een voorstelling in Bozar geweest... London Symphoniette of zoiets... te lang en niet mijn smaak! Het dansen vond ik wel nog knap. Jammer genoeg wat dat maar één derde van de volledige voorstelling.

Gisteren zijn we naar de Munt gegaan. MOOOOOI!
Je voelt jezelf bijna een tijdsprong maken als je in de zaal binnenkomt (ook al stamt ze uit 1850 ongeveer).

Normaal gezien mochten we morgen naar een voorstelling gaan kijken. De opera: 'de Barbier van Sevilla'. Maar het gaat jammer genoeg niet door.

Gelukkig was de rondleiding op zich al zeker de moeite. De coulissen is gewoonweg een wirwar vna hoekje, kantjes en deuren. En die luchter... prachtig prachtig. Moet ik dringend eens een replica van op de kop tikken--> komt wel van pas als ik alleen ga wonen in mijn kasteel;)

De befaamde rode stoeltjes, gouden versieringen, de loges,....

How I wished I could be a singer!:) Het lijkt heerlijk om een deel van de opera uit te maken...

+

Why can't you be a good girl and die?

Wat een mens zo allemaal onthoudt.

Ik heb ooit een stukje van een Julie Andrews film gezien, waarin dit zinnetje voorkwam:

"Don't cry Lucy,
don't cry little girl..."

Op de vreemdste momenten moet ik er weer aan denken...

C'era una volta il west

zonder twijfel mijn favoriete western.

Maar waar gaat het nu precies over?

Drie mannen, met duidelijk niet de beste bedoelingen, wachten in een station op de eerstvolgende trein. De trein komt aan en vertrekt weer. Een man met een harmonica is uitgestapt.

Harmonica: And Frank?

Snaky: Frank sent us.

Harmonica: Did you bring a horse for me?

Snaky: Well... looks like we're... [snickers]

Snaky: ...looks like we're shy one horse.

Harmonica: You brought two too many.

Is er nog uitleg nodig over wat er vervolgens gebeurt?

De film begint dus met een mysterie... Wie is Frank, wie is de vreemde Harmonicaspeler en waarom heeft hij de mannen vermoord?

Volgende shot: een man loopt in de prairy samen met zijn zoontje, ze zijn op jacht. Terug thuisgekomen zien we dat de dochter van de man een feestmaal aan het klaarmaken is: de tafel buiten is bedekt met allerlei dingen.

We komen te weten dat de man weduwenaar is en dat vandaag zijn verloofde uit New Orleans aankomt.

Verder volgt er een vreemd gesprek tussen de man en zijn dochter. Hij belooft haar dat ze nooit meer zal moeten werken, veel eten zal hebben en prachtige kleren.

Maureen: are we going to get rich, dad?

Brett: who knows?

Plots valt er een ijzingwekkende stilte op de prairy...

Een schot en vier doden later is het mysterie nog groter geworden. We weten wel dat één van de schutters een zekere Frank is...

Ondertussen staat Jill, de verloofde van Brett, in het station te wachten. Omdat er niemand haar is komen opwachten, huurt ze zelf een buggy in.

Aangekomen op de hofstede, Clearwater, merkt ze onmiddellijk dat er iets niet klopt. Er staan tientallen mensen en er hangt een vreemde stilte.

Jill loopt de mensen voorbij en aanschouwt haar lot als het ware op dat moment: op de tafels waar even daarvoor het feestmaal nog stond, liggen nu vier lichamen opgebaard.

Het breekt je hart, als je Jill's gezicht ziet, wanneer ze ziet wat er is gebeurd.

Jill: this is Timmy?

Vanaf dat moment gaan we op zoek naar de reden van de dood van de Mcbain familie.

Jill wordt hierin bijgestaan door de mysterieuze harmonica speler (die zo ook zijn eigen redenen heeft om Frank te vinden) en Cheyenne, een outlaw die de schuld van deMcbains in zijn schoenen geschoven krijgt door Frank.

Een groot pluspunt aan deze film is de prachtige muziek van Ennio Morricone.

Hij heeft voor ieder hoofdpersonage een thema geschreven. Jill's theme is mijn favoriet. Het geef perfect de melancholie van het personage weer.

Als u deze film ooit zou tegenkomen: koop hem en je zal er zeker en vast van genieten!!

Bride and Prejudice

Dit is de Bollywood versie van Pride and Prejudice. Best wel hilarisch:)



Lonely Mr. Kholi from Las Angeles
Came to Punjab on one bent knee
He had a green card, new house, big cash
So made a wish with every fallen lash
For you to do the journey with him
To smile when he got home ask how his day had been
He wants you by his side in joy and strife

Poor Mr. Kholi
he has no life without wife.
No life Without Wife
Oh yeah yeah yeah yeah yeah
No life Without Wife
Oh yeah yeah yeah
Oh yeah yeah yeah

I don't want a man who ties me down
Does what he wants while I hang around
I don't want a man who's crude and loud
Wants a pretty wife to make him proud
I don't wanna man who can't be funny
Who tells tall tales about making money
Oh Yeah…

I don't want a man who'll grab the best seat
Can't close his mouth when he starts to eat
I don't want a man who likes to drink
Or leaves his dirty dishes in the sink
I don't want a man who wants his mummy
A balding pest with too much tummy
I don't want a man who's dead in the head

Poor Mr. Kholi
Aye Mr. Kholi

Maybe he's good in bed…. Ugghhhhh….
No life Without Wife
Oh yeah yeah yeah yeah yeah
No life Without Wife
Oh yeah yeah yeah
Oh yeah yeah yeah

What you don't want do matter no more
Soon you'll be married and ready to go
A match made in heaven just like milk and honey
You make all the Gobi he'll make the money
Everyday will be the same according to his plans
Forget what you want Mr. Kholi's now your man

No life Without Wife
Oh yeah yeah yeah yeah yeah

I just want a man with a real soul
Who wants equality and not control
I just want a man good and smart
A really sharp mind and a very big heart
I just want a man not scared to weep
To hold me close when we're asleep

Ohhh yeah…. I just want a man who loves romance
Who'll clear the floor and ask me to dance
I just want a man who gives some back
Who talks to me and not my rack
I just want man whose spirit is free
To hold my hand, walk the world with me

No life Without Wife
Oh yeah yeah yeah yeah yeah
No life Without Wife Oh yeah yeah yeah
Oh yeah yeah yeah

Sorry Mr. Kholi It is not to be
My heart is set on another you see
The wandering soul I was meant to meet
Has finally come and swept me off my feet

Now I dream of what it would be like
To be an overseas bride dressed in white
To have a little home in the country
And live in the land of her majesty

Jihaaaaaa!

Eventjes een vreugde uitroep. Mijn tweede stage zit er officieel op (onofficieel heb ik nog het één en ander in orde te maken). Maar bon, het was een leerrijke week:d

Bedankt Nele, Nordin, Camille, Quinten, Florence, Marnik, Nathalie, Stef, Xantias, Justine, Pieter, Simon, Tineke, Robbie, Gert-Jan, Marco, Michiel, Rani, Celine, Anita en juf Hilde. (en veel beterschap aan Robin, die ik niet gezien heb).

Wiiiiiiiiiiii: niets geeft zo'n voldoening dan te zien dat de kindjes echt niet graag hebben dat je weg gaat:) En natuurlijk ook als de juf zegt van: over je praktijk zou ik me geen zorgen maken:d

Ik ga ze in elk geval missen. Dit was tot nu toe de leukste stage. Veel stress ervoor, en 's avonds bij het voorbereiden. Maar het les geven zelf gaf veel meer voldoening en was gewoon veel ontspannender dan de stage hiervoor.

fotoshoot

Wordsworth

What though the radiance which was once so bright

Be now for ever taken from my sight,

Though nothing can bring back the hour

Of splendour in the grass, of glory in the flower;

We will grieve not, rather find

Strength in what remains behind;

In the primal sympathy

Which having been must ever be;

In the soothing thoughts that spring

Out of human suffering;


In years that bring the philosophic mind.

dit is een stukje van Wordsworths gedicht: Ode. Intimations of Immortality from Recollections of Early Childhood

Ik heb het ooit in de film 'splendor in the grass' gehoord en het is mij altijd bijgebleven.
Vreemde film...

North and South

Om stress te vermijden, kijk ik televisie. En dan nog liefst iets, dat mijn volledige gedachten in beslag kan nemen. Sinds november 2004 staat North and South (naar een boek van Elisabeth Gaskell) even hoog aangeschreven als Pride and Prejudice. Wie mij kent, weet dat dit heel wat is:)

North and South vertelt het verhaal van de jonge Margareth Hale. Samen met haar ouders verlaat ze met haar ouders het plaatsje Helston (het platteland in zuid Engeland) en verhuizen naar Milton. Milton is een groeiende industriestad in het noorden van Engeland.

In Milton ontmoet Margareth allerlei soorten mensen: John Thornton bijvoorbeeld. Eigenaar van een plaatselijk katoenfabriek. Vanaf het eerste moment loop het tussen deze twee mensen al mis: Margareth ziet hoe Thornton een arbeider een pak rammel geeft en hem vervolgens ontslaat omdat rookt (aangezien hij dat doet tussen de rondvliegende katoenvezels, kan de kleinste vonk brand veroorzaken). Margareth heeft genoeg gezien vindt ze, geen genade voor mannen als Thornton.

Margareth ontmoet ook nog Nicolas Higgins en diens dochter Bessie. Beiden werken in een katoenfabriek in Milton. Nicolas is vakbondsleider, en strijdt tegen het lage loon dat de arbeiders in Milton krijgen. Bessie is terminaal ziek: door vanaf kind in de fabrieken te werken heeft ze een soort van astma ontwikkeld.

Nicolas roept op tot een staking en die komt er ook, maar alles loopt uit de hand.

John Thorthon heeft ondertussen al andere zorgen aan zijn hoofd... Hij is verliefd op Margareth, maar die wil echter niets van hem weten.

Wel dit is zowat het verhaal in het kort. Het is heerlijk romantisch:) En dit is niet op de typische -tienermeisje kijkt naar Josh Harnett- romantische manier. Dit is dé romantiek: oude romantiek. Geen flirten, geen seks,... gewoon goede ouderwetse communicatieproblemen en vooroordelen:)) En dat alles nog eens verpakt in een interessant verhaal, met personages die diepgang hebben. Wat wilt u nu nog meer?