Interesse in elkaar hebben...
Het is zoiets dat vliegt en dat ik te traag door heb. Ook al omdat ik er niet voor iets tussenzit.
Twee van mijn beste vrienden blijken interesse in elkaar te tonen. Om eerlijk te zijn had ik nooit gedacht dat ik dit zou zeggen, maar ik heb het er toch wel moeilijk mee. Niet dat ik jaloers ben omdat ik iets voor hem voel, maar... als zij samen iets beginnen, dan zijn we nog met twee in de groep die niemand hebben. En mijn lotgenoot is meestal niet aanwezig bij onze wekelijkse afspraakjes.
Ik wil iedereen blijven zien zoals we iedere week doen, maar het is al single toch niet alles om dan met drie koppels weg te gaan. Jij zit daar dan ondertussen te koekeloeren. Dit is waarschijnlijk heel erg egoïstisch van mij...
Maar het is moeilijk om soms de waarheid onder ogen te zien: van onze groep is iederen jongen wel al op één van de meisjes gevallen... behalve op mij en aangezien er slechts drie meisjes in onze groep zitten zegt dat wel genoeg denk ik. Ik moet maar eens goed nadenken over wie ik ben en wat ik moet veranderen.
Het doet wel een beetje pijn en ik heb schrik om alleen achter te blijven.
Aan de andere kant gun ik het hen echt wel. Ze verdienen het zeker en vast en hebben het nog niet makkelijk gehad op het vlak van de liefde. Daarom zal ik zo veel mogelijk voor hen hopen dat ze gelukkig worden samen!!
It begins where it ends... In nothingness.
A nightmare born from deepest fears,
coming to me unguarded.
Whispering images unlocked from time and distance.
A soul unbound - touched by others but never held.
On a course charted by some unseen hand.
The journey ahead promising no more than my past reflecting back upon me.
Until at last, I reach the end.
Facing a truth I can no longer deny.
Alone, as ever.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment