The Sound of Music is puur jeugdsentiment. Ik kan mij nog perfect herinneren toen ik de film voor de eerste keer zag. Ondertussen heb ik hem al tientallen keren gezien. Eenmaal puberteit (ongeveer;-) ontgroeid, was de liefde een beetje over(waarmee ik bedoel dat ik niet meer iederee week of maand keek).
Maar vorige maand heb ik de dvd gekocht en drie keer na elkaar bekeken (in drie dagen tijd wel te verstaan.) Ik hou er nog steeds zoveel van als vroeger. Het geeft zo'n rustgevend gevoel en het is heerlijk overdreven romantisch en melig, en ook een beetje grappig (seems rather warm to me). Het verhaal over de jonge novice en de kapitein met zijn zeven kinderen blijft aanspreken!
Wel heb ik de vervelende neiging om soms te stoppen met kijken na het huwelijk... ach ja:-)
Met de jaren identificeerde ik mij ook met andere personages. Ik begon als Brigitta, want de eerste keer dat ik film zag, was ik net als haar 10. Dit heeft eigenlijk heel lang geduurd. Ik was Brigitta gewoon! Vervolgens wat ik even Louisa om verder te gaan naar Liesl (ik was ervan overtuigd net zoals haar een heerlijke romance te beleven op mijn 16de... zoals je wel al verwacht is dat niet gebeurd:d). En nu, vraag je je misschien af, hoe zie ik mijzelf nu? Eigenlijk ben ik nu een mengeling van Liesl en Maria. Een meisje, maar toch niet helemaal...
Twee jaar geleden ben ik zelfs met een vriendin, die er minstens zoveel van houdt, naar de musical gaan kijken. Heerlijk! En nu heb ik gehoord dat er een bioscoop zaal bestaat waar ze The Sound Of Music terug draaien én waar je luidop mag meezingen met de talloze klassiekers *zucht*
Edelweiss, Edelweiss
Every morning you greet me
Small and white, clean and bright
You look happy to meet me
Blossom of snow may you bloom and grow
Bloom and grow forever
Edelweiss, Edelweiss
Bless my homeland forever
Na dit postje, krijg ik al onmiddellijk zin om nog eens te kijken!
No comments:
Post a Comment