Master and Commander: the far side of the world

Ongeveer twee jaar geleden, huurde ik Master and Commander. OP het hoogtepunt van mijn Hornblower verslaving, kon deze film alleen maar een teleurstelling vormen. Ik keek en wachtte en bleef kijken en ondervond dat de film totaal niet aan mijn verwachtingen voldeed. Waar was het afgewerkte verhaal? Waar was de spanning en de uiteindelijke climax? Wat kon mij het gebabbel tussen de officieren schelen? Ik wilde een heroïsche jonge snaak die dé overwinning (en meestal het bijhorende meisje) behaald:-).

Vorige week kwam de film terug in mijn handen terecht. Ik besloot om hem nog een tweede kans te geven. Zoals ik zelf eigenlijk wel al verwachtte, beviel hij mij veel meer dan de eerste keer. Al is het maar voor de prachtige muziek! Russell Crowe is voor mij niet echt hét van hét in de film, maar hij speelt passend in zijn rol. Paul Betthany als de dokter beviel mij beter. Hij vormt vaak het tegengewicht voor de figuur van Lucky Jack. De (in alle manieren) zorgzame dokter tegenover de heroïsche waaghals.

Verder was ik toch wel geschrokken dat er zo veel kinderen aan boord van het schip waren. Het zijn dan nog niet zomaar kinderen, ze hebben allemaal een "hoge" rang op het schip. Je vraagt je af wat er van zo'n kinderen eigenlijk werd. Vanaf de leeftijd van 10 zitten ze weken, zelfs maanden afgesloten van al hun dierbaren. Ze moeten zien te overleven in soms bittere omstandigheden. Zien oorlog, gewonden, pijn,... Wat een tijd moet dat toch geweest zijn.

Maar tot slot: Master and Commander: het zal nooit mijn favoriete film zijn, maar ik denk dat ik hem iedere keer meer ga appreciëren. Perfect avondvullend.