today...

22 :)

lekker in het water?

Wel, daar zat ik dus weer donderdag: in het zwembad voor mijn wekelijkse zwemles.

De lerares waarschuwde mij, dat ze intensief met mij ging werken. *slik*

We vertrokken: na tien mislukte pogingen om mij te ontspannen en te drijven, besloten we met de buis (of huddle?) te oefenen. Arm en beenbeweging lukt, maja met zo'n buis lukt alles wel.
Het grote moment brak aan: buis weg en in plaats daarvan drie blokjes op mijn rug. Wonder boven wonder lukte dat ook. Twee blokjes, een blokje... GEEN BLOKJES!!!
Ik zwom: drie slagen slechts, maar ik zwom. Zonder buizen, zonder blokjes, zonder al te veel paniek.

Wow... whatever happened? Maybe miracles are possible after all:-)

Friends - support - love - and so much more!

Master and Commander: the far side of the world

Ongeveer twee jaar geleden, huurde ik Master and Commander. OP het hoogtepunt van mijn Hornblower verslaving, kon deze film alleen maar een teleurstelling vormen. Ik keek en wachtte en bleef kijken en ondervond dat de film totaal niet aan mijn verwachtingen voldeed. Waar was het afgewerkte verhaal? Waar was de spanning en de uiteindelijke climax? Wat kon mij het gebabbel tussen de officieren schelen? Ik wilde een heroïsche jonge snaak die dé overwinning (en meestal het bijhorende meisje) behaald:-).

Vorige week kwam de film terug in mijn handen terecht. Ik besloot om hem nog een tweede kans te geven. Zoals ik zelf eigenlijk wel al verwachtte, beviel hij mij veel meer dan de eerste keer. Al is het maar voor de prachtige muziek! Russell Crowe is voor mij niet echt hét van hét in de film, maar hij speelt passend in zijn rol. Paul Betthany als de dokter beviel mij beter. Hij vormt vaak het tegengewicht voor de figuur van Lucky Jack. De (in alle manieren) zorgzame dokter tegenover de heroïsche waaghals.

Verder was ik toch wel geschrokken dat er zo veel kinderen aan boord van het schip waren. Het zijn dan nog niet zomaar kinderen, ze hebben allemaal een "hoge" rang op het schip. Je vraagt je af wat er van zo'n kinderen eigenlijk werd. Vanaf de leeftijd van 10 zitten ze weken, zelfs maanden afgesloten van al hun dierbaren. Ze moeten zien te overleven in soms bittere omstandigheden. Zien oorlog, gewonden, pijn,... Wat een tijd moet dat toch geweest zijn.

Maar tot slot: Master and Commander: het zal nooit mijn favoriete film zijn, maar ik denk dat ik hem iedere keer meer ga appreciëren. Perfect avondvullend.

Iedere dag opnieuw

Je hoort je wekker, je ogen lijken halve maantjes wanneer ze naar het uur turen.

Misschien zal je je "ziek lachen" vandaag, of misschien ga je wenen zoals nog nooit iemand heeft geweend. Maar dat heeft deze dag voor jou nog niet besloten.

Het blijft telkens weer een verrassing. Zelfde schema en toch steeds weer een andere invulling.

Heel misschien klim je wel uit het dal vandaag en bekijkt de wereld vanop het topje van zelfvertrouwen.